Guy De Keersmaecker neemt eind deze maand afscheid van zijn opdracht als vicariaal verantwoordelijke voor gemeenschapsopbouw in het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen en als Mechels pastoor. Guy had een uitgebreid gesprek over zijn vertrek uit Mechelen en zijn nieuwe uitdagingen in Halle met Wannes Vansina van Het Laatste Nieuws. Lees het interview hieronder.
De parochianen van de Mechelse Sint-Catharinaparochie kennen De Keersmaecker als de pastoor die tijdens de weekends de vieringen voorging in Sint-Romboutskathedraal, Heilig Kruis, Sint-Jan en Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand (Walem), maar dat deed hij eigenlijk als priester-vrijwilliger na zijn uren.
Zijn hoofdopdracht lag in het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen. Velen in het vicariaat en in de bredere Vlaamse kerk kennen hem al negen jaar als lid van de vicariale raad waar hij eerst verantwoordelijke was voor de territoriale pastoraal en nadien voor gemeenschapsopbouw. In die opdracht stuurde hij een team van vier begeleiders gemeenschapsopbouw aan.
Eind deze maand pakt Guy in de pastorij in de Kanunnik de Deckerstraat zijn koffers om in Halle pastoor Raymond Decoster op te volgen, die met pensioen gaat. Tegelijk wordt hij deken voor de pastorale regio. “Ik ken de pastoor en de priesters die er actief zijn, maar in de stad Halle ken ik haast niemand. Zeker het eerste jaar zal ik intensief mensen en situaties moeten leren kennen. Er schuilt veel waarheid in de Radio 1-tune ‘Alles begint bij luisteren’.”
Het was niet zijn eigen keuze. Het was de kardinaal die het hem vroeg. “Ik ben 65, het stond niet in de agenda van mijn leven. Ook de Mechelaars reageerden verrast. Vele hebben mij gevraagd of ik verplicht was om dit aan te nemen. Dat was ik niet. Als ik het niet deed, dan moest ik wel met serieuze argumenten komen. Die heb ik niet gevonden. En ik heb zelf ook negen jaar mensen gevraagd om ze links of rechts een opdracht wilden aannemen. Nu vroeg men het aan mij.”
Op je 65ste nog een nieuwe job beginnen, het is niet iedereen gegeven. “Priesters, bisschoppen en diakenen mogen werken tot hun 75, als ze gezondheid dat toelaat. Ik ga ervanuit dat ik tien jaar pastoor en deken in Halle blijf. Dan zal het lang genoeg hebben geduurd, al blijf ik natuurlijk priester voor het leven.”
Het afscheid van Mechelen doet hem iets. Hij woonde en werkte er graag. “Ik kon terugvallen op een ploeg van medewerkers die vaak grote verantwoordelijkheden op zich namen. Daarnaast is Mechelen een zeer aangename stad om in te wonen. Het is met een zekere weemoed, maar met dankbaarheid loslaten en afgeven.”
Maar evengoed kijkt hij uit naar zijn nieuwe taken. “Het nieuwe ‘triggert’. Ik ben benieuwd naar wat komen gaat. Na dertien jaar Vilvoorde, zestien jaar Breendonk en nu negen jaar Mechelen heb ik ook een praktische handleiding ‘hoe verhuis je efficiënt”, lacht hij. De Keersmaecker is trouwens afkomstig uit Vlaams-Brabant. Hij groeide op in Steenhuffel, waar hij in 1984 door kardinaal Godfried Danneels tot priester werd gewijd na studies aan het Seminarie en daarvoor Sociale pedagogiek aan de KU Leuven.
“Ik kan dat moeilijk onder woorden brengen, maar het priesterschap trok mij aan. Ik vond het de moeite waard om mijn leven te geven aan het geloof, om voor mensen iets te betekenen. De blijde boodschap en de kerk hebben een relevatie voor de samenleving, al is onze plaats dan veranderd. In de parochies is er vaak pijn over wat niet meer gaat; het is een soort sterven om opnieuw te verrijzen, een soort Goede Vrijdag waar we door moeten.”
Guy De Keersmaecker wordt als pastoor in Mechelen opgevolgd door Filip Hacour van het Johannes XXIII-seminarie.